Lieve Krijn,
Weet je nog? Toen ik binnenkwam? Ik was een klein, bang, afgesloten meisje. Opgeslokt en totaal geïdentificeerd met de tirAnnie van tante An. Jouw liefde, geduld en oprechtheid hebben mij doen ontdooien. Het vertrouwen gegeven dat ik niet Annie BEN en dat ik dus de keuze heb om er niet aan mee te doen. Dat ook jij gewoon een mens bent, is ook wel errug fijn!
Ik ben jou zó dankbaar.
Nu… nu zit hier tegenover jou geen meisje meer. Geen bang, klein, ingetogen kind wat angst heeft voor de wereld, voor zichzelf. Nee, hier zit een vrouw! Een krachtige, prachtige vrouw die durft te staan voor wat zij wil. Die samenwerkt met An.
Ik ben jou zó dankbaar!
Dankjewel dat je mij hebt helpen groeien. Dankjewel dat je mij geleerd hebt om in mijn eigen kracht te staan. Dankjewel dat ik van jou mocht leren houden. Houden van jou, anderen en belangrijkst: houden van mezelf.
Ik ben jou zó dankbaar!
Dankjewel dat ik van jou mocht leren, dat ik nog steeds van je leer. Dankjewel dat je mij hebt leren kiezen voor mezelf. Op eigen benen staan. Dankjewel dat ik deze kracht, hoe moeilijk ik dit ook vind, nu kan voelen.
Ik ben jou zó dankbaar!
Lieve Krijn, ik voel al enige tijd dat ik bij jou heb geleerd wat ik bij jou te leren had. Ik voel dat het tijd is om verder te gaan, los te laten, op mijn eigen benen te staan. Ik heb besloten de gok te wagen, het "risico" te nemen en een nieuwe weg uit te proberen. Dankjewel dat ik van jou heb mogen leren, mogen leren voelen dat dit is wat ik wil. Waar ik aan toe ben.
Ik ben jou zó dankbaar!
Deze brief, deze woorden zijn niets vergeleken met de dankbaarheid die ik naar jou voel. Ik meen het nog steeds: Ik gun iedereen een Krijn in zijn/haar leven. Dankjewel lieve Krijn, dankjewel dat ik weer LEEF!
Heel veel liefde,
Nienke
Nienke - 16-09-2022 - 08:12 |